Marcsiaeth ddadansoddol

Erthyglau'n ymwneud â
Marcsiaeth
Llyfryddiaeth Marx Y Maniffesto Comiwnyddol Das Kapital
Athroniaeth Athroniaeth natur Marx Dull Marx Materoliaeth hanesyddol Penderfyniaeth economaidd
Economeg Cyfalaf a'i gronnedd Gorgynnyrch Gorwerth Llafur Sosialaeth wyddonol Ymelwa ar lafur
Cymdeithaseg Brwydr y dosbarthiadau Bwrdeisiaeth Dosbarth cymdeithasol Dosbarth gweithiol Eiddo preifat Hegemoni Lumpenproletariat Proletariat Ymwybyddiaeth o ddosbarth
Hanes Chwyldro byd Chwyldro'r proletariat
Agweddau Beirniadaeth lenyddol Damcaniaeth cysylltiadau rhyngwladol Ffeministiaeth
Ysgolion meddwl Awstro-Farcsiaeth Castroaeth Comiwnyddiaeth y chwith Democratiaeth gymdeithasol Ewrocomiwnyddiaeth Ysgol Frankfurt Meddwl Gonzalo Guevaraeth Hoxhaeth Leniniaeth Luxemburgiaeth Maoaeth Marcsiaeth glasurol Marcsiaeth ddadansoddol Marcsiaeth–Leniniaeth Marcsiaeth–Leniniaeth–Maoaeth Neo-Gramsciaeth Neo-Marcsiaeth Sosialaeth ddemocrataidd Staliniaeth Titoaeth Trotscïaeth
Pobl Karl Marx Friedrich Engels August Bebel Eduard Bernstein Daniel De Leon Karl Kautsky Georgi Plekhanov Clara Zetkin James Connolly Maxim Gorky Vladimir Lenin Karl Liebknecht Alexandra Kollontai Antonie Pannekoek Joseph Stalin Rosa Luxemburg Leon Trotsky György Lukács Karl Korsch Nikolai Bukharin Ho Chi Minh Antonio Gramsci Josip Broz Tito Walter Benjamin Mao Zedong Max Horkheimer Dolores Ibárruri Wilhelm Reich Louis Aragon Bertolt Brecht Herbert Marcuse Erich Fromm Guy Debord Henri Lefebvre Theodor W. Adorno Jean-Paul Sartre Maximilien Rubel Simone de Beauvoir Salvador Allende Enver Hoxha Raya Dunayevskaya Kim Il-sung C. Wright Mills Eric Hobsbawm Nelson Mandela Louis Althusser Pier Paolo Pasolini Howard Zinn Zygmunt Bauman Fidel Castro Che Guevara David Harvey Richard D. Wolff Slavoj Žižek Thomas Sankara Yanis Varoufakis
Gweler hefyd Comiwnyddiaeth Sosialaeth
v t e

Ysgol feddwl Farcsaidd yw Marcsiaeth ddadansoddol sydd yn defnyddio technegau'r athronwyr dadansoddol o archwilio cysyniadau yn ogystal â dulliau economeg neo-glasurol i astudio a datblygu'r ddamcaniaeth Farcsaidd.

Trwy gydol y rhan fwyaf o'r 20g, bu'r mwyafrif o athronwyr dadansoddol yn gwrthod materoliaeth hanesyddol, un o brif elfennau y ddamcaniaeth Farcsaidd, fel yr amlinellir yn rhagair Karl Marx i'w waith Zur Kritik der politischen Ökonomie (1859). Dadleuasant bod Marx yn bwrw dwy ragdybiaeth sydd i bob golwg yn anghyson â'i gilydd: yn gyntaf, dylid esbonio strwythur gymdeithasol ac economaidd fel swyddogaeth o ddatblygiad gwyddonol a thechnolegol y gymdeithas, ac yn ail bod yr union un strwythur yn achosi (ac felly yn esbonio) y datblygiadau gwyddonol a thechnolegol hynny. Bu athronwyr dadansoddol hefyd yn nodi cyfyngiadau ar gysyniadaeth Marx ynghylch y berthynas rhwng y strwythur gymdeithasol a'r uwch-strwythur wleidyddol a chyfreithiol.^[1]

Arloeswyd Marcsiaeth ddadansoddol yn niwedd y 1970au yn sgil ymdrechion G. A. Cohen i ddatrys y problemau a adnabuwyd gan yr athronwyr dadansoddol a hynny trwy ddulliau swyddogaetholdeb. Yn ogystal â methodoleg Cohen, mae eraill wedi cymhwyso theori dewis rhesymegol ac unigolyddiaeth fethodolegol at athroniaeth Farcsaidd. Mae nifer o ysgolheigion a Marcswyr wedi rhoi'r llach ar seiliau damcaniaethol Marcsiaeth ddadansoddol a'i chyhuddo o wyro oddi wrth syniadaeth hanfodol a dulliau Marx.

1. ↑ Gwall cyfeirio: Tag <ref> annilys; ni roddwyd testun ar gyfer 'ref' o'r enw Britannica